Kategoria odium

Wewnątrz

Nie mogłem wyrzucić twojego obrazu z mojej głowy. Wciąż widziałem cię przed oczami i nie liczyło się to, czy były zamknięte. Cały czas pamiętałem, że żyłeś i nie potrafiłem zrozumieć, dlaczego nagle przestałeś to robić. Tacy ludzie jak ty nie…

Wstęp od autora

Cześć. W tym roku minęło dziesięć lat, od kiedy zacząłem tworzyć Odium. Miałem trzynaście lat, kiedy wpadłem na pomysł napisania tej historii. Pisanie powieści w latach nastoletnich nierozerwalnie wiąże się ze zmianą, ponieważ jeśli dorastasz, twoja powieść także. Zmienia się twój…

Grześ

Jego słowa są dla mnie zagadką na tyle skomplikowaną, że wiem, że nigdy nie będę w stanie sprostać jej rozwiązaniu, ale coś sprawia, że nie potrafię powstrzymać się od ciągłego próbowania. – Nie wiem, jak to wytłumaczyć, Grześ – mówi.…

Grześ 2016

W przeciwieństwie do moich jego urodziny nie stanowiły kolejnej wiosny – od lat była to już jesień jego życia. Mijałem ojca w salonie. Fotel, na którym znikał, wydawał się coraz masywniejszy, ale to człowiek, który na nim siedział, wciąż kurczył…

Nathaniel

Każde pojedyncze zetknięcie się jego palców z klawiaturą sprawia, że w głowie mojej pojawiają się pioruny. Nagły trzask i oślepiające światło. Raz za razem wzdrygam się, z coraz większą częstotliwością zaciskam powieki. Świat jawi mi się już tylko jako klatki…

Nathaniel 2014

Kiedy rodzice moi się rozwiedli, zamieszkałem z tatą. Jeszcze przed rozwodem dowiedziałem się, że naprawdę przygarnął mnie i mamę do siebie, bo nie miałem w sobie nawet cząstki jego genów. Nie wiadomo czyje. Czy to ważne? Czy nie wolałbym, aby…

Grześ

Kuba siedzi na fotelu w zupełnie inny sposób, niż robił to tata. W przeciwieństwie do mojego ojca – żyje w jego objęciach, nie zapada się. Podczas gdy tata, zgarbiony i niepewny, wchłaniał się w jego oparcie – Kuba wyprostowany siedzi…

Grześ 2014

Obiecałem tacie, że kiedyś znajdę pracę i mu pomogę, nie sądziłem tylko, że on już wtedy nie będzie w stanie pracować, ale to nic – zasługiwał na odpoczynek. Szukanie pracy okazało się trudniejsze, niż myślałem i dużo ciężej było wkomponować…

Nathaniel

To zabawne, że ludzie myślą, że zawsze mogą pomóc. Że istnieje jakiś sposób. Nie wiedzą jaki, ale są pewni, że jest. – Nie wiem, jak mogę ci pomóc, Nathan – powiedział. To zabawne, że on ciągle tak myśli. – Co…