Kategoria poezja

Raj został stworzony na ziemi
i w nim mnie połóżcie po śmierci
jeśli mam spocząć w pokoju

Kamieniem, który spadł z serca rzuca we wszystkie strony,
twarz jego uderza o mur.

Perfekcja wciąż mi ucieka.
Czy ktoś mógłby ją zatrzymać?

Choćbyś był obecny w głowach wszystkich tych osób,
wciąż najlepiej wyglądasz w mojej.

Stoi teraz pewnie z tornistrem na plecach,
a będzie niedługo przedmiotem sądów,
czy mu się należy dostęp do wody
i czy wystarczająco jest ludzkie, by zasłużyć na człowieczeństwo.

Na łące stoi samotny jelonek.
Otoczony jest zewsząd kwiatami.
Zbliżył się najpierw z ufnymi oczami,
potem z przestrachem zauważył strzelbę
i zamarł.

Boli mnie Twój upadek,
ale już Cię nie mogę dotykać,
ukrywać się dłużej w Twoich ramionach.

Patrzę, jak cierpisz z miłości
i tłumaczę, że nie odchodzę,
że wciąż będę blisko.
Może tylko nie tak jakbyś tego chciał,
może po prostu nie będziemy dzielić serca.

Widzę Cię wszędzie
(wcierasz mi w lustrze żel w białe włosy)
Mówią, że mam się pogodzić,
ale z czym? i dlaczego?

Rzuciłeś się w jego ramiona,
jak gdyby był najsilniejszym człowiekiem na Ziemi.
Już zapomniałeś, że stoi na krawędzi,
że jego zmysł równowagi znika, gdy jesteś obok.